Nałożenie szkaplerza
8 grudnia po wieczornej Mszy Świętej miało miejsce nabożeństwo wraz z nałożeniem szkaplerza.
Historia Szkaplerza jako znaku Maryi i związanego z nim nabożeństwa wyrasta z aktu zawierzenia karmelitów Maryi. Świątobliwy generał zakonu, Szymon Stock, zmobilizował swoich braci i podjął wysiłek zawierzenia się Maryi. Tradycja karmelitańska podaje, że św. Szymon Stock modlił się usilnie do Matki Jezusa słowami antyfony Flos Carmeli – Kwiecie Karmelu. W odpowiedzi Maryja ukazała mu się w nocy z 15 na 16 lipca 1251 r. w otoczeniu aniołów. Wskazała na jego Szkaplerz i ustanowiła go znakiem swej matczynej opieki. Uczyniła to słowami: „To będzie przywilejem dla ciebie i wszystkich karmelitów – kto w nim umrze, nie zazna ognia piekielnego”.
Nabożeństwo Szkaplerzne, praktykowane początkowo we wspólnotach karmelitańskich, bardzo szybko rozpowszechniło się wśród ludzi świeckich i duchowieństwa, królów i poddanych, bogatych i biednych, prostych i wykształconych.
Dla noszących szkaplerz święty:
Obietnice
- Kto umrze odziany Szkaplerzem świętym nie zazna ognia piekielnego.
- Noszący(a) Szkaplerz święty jak czciciel(ka) Matki Bożej zapewnia sobie Jej opiekę co do duszy i cała w tym życiu i szczególną pomoc w godzinie śmierci.
- Każdy(a), kto pobożnie nosi szkaplerz i zachowuje czystość według stanu, zostanie wybawiony(a) z czyśćca w sobotę po swej śmierci.
- Ci, którzy przyjęli Szkaplerz, są złączeni z zakonem karmelitańskim i mają udział w jego duchowych dobrach za życia i po śmierci, a więc: we Mszach świętych, Komuniach świętych, umartwieniach, odpustach, modlitwach, postach itp.
Obowiązki
- Naśladować cnoty Matki Najświętszej i szerzyć Jej cześć.
- Dniem i nocą nosić na sobie Szkaplerz.
- Odmawiać codziennie modlitwę naznaczoną w dniu przyjęcia Szkaplerza (zazwyczaj Pod Twoją obronę…, Witaj, Królowo…).
- Czynić dobrze bliźnim.
